W roku 2006 po
światowym sukcesie Boga urojonego
Richard Dawkins stał się ikoną ruchów ateistycznych i sceptycznych. Ten
sukces przyćmił nawet jego ważne dokonania naukowe i kluczową rolę, jaką w
popularyzacji neodarwinizmu – i szerzej, naukowej wizji świata – odegrały jego
poprzednie książki – od Samolubnego genu poprzez
Fenotyp rozszerzony i kilkanaście innych,
aż po Najwspanialsze widowisko świata.
W każdym razie dziś nikt, nawet przeciwnicy Dawkinsa (a ma ich wielu) nie
kwestionuje jego wyjątkowej pozycji naukowca, intelektualisty i obrońcy rozumu.
Apetyt na cuda to
pierwszy tom wspomnień, które profesor Dawkins postanowił przygotować z okazji
swoich siedemdziesiątych urodzin (tom drugi ukaże się w polskim przekładzie
jesienią 2016). Oto, co o książce napisali jej czytelnicy i recenzenci:
Piękno idei istotnie budzi w czytelniku apetyt na cuda. („The Times”)
To książka o ciekawości. Ciekawości ludzi, świata,
prawdy… (A.J. Jacobs)
Poruszający, wciągający i zadziwiająco zarazem intymny
obraz wrastania w świat i w naukę. („The
Guardian”)
Fantastyczna lektura. Fascynujący wgląd w to, jak
kształtował się jeden z najbardziej dociekliwych umysłów epoki. (Maria Popova)
Dawkins pokazuje w tej książce, jak kompletnie fałszywy
jest kreowany czasem przez media jego obraz (fanatycznego) osobistego wroga
Pana Boga. Widzimy kształtowanie się naukowca darzącego sympatią innych ludzi,
kochającego muzykę i literaturę, ceniącego uroki życia i poczucie humoru. („The Independent”)
Świetny styl, jasny i elegancki, jak zawsze u Dawkinsa
[…] Osobisty przewodnik po świecie ważnego intelektualisty i cenionego
popularyzatora nauki, a przy tym wspaniały opis świata akademickiego i
angielskich uniwersytetów. („Financial
Times”)
To nie tyle wspomnienia, co prawdziwy list miłosny do
nauki. (NPR)
Richard Dawkins jest moim bohaterem i to, że mogłem
przeczytać, jak stał się tym, kim się stał, sprawiło mi wielką frajdę. Dla
jednych inspiracją jest Spiderman, dla innych Superman… Dla mnie inspiracją pozostaje Richard Dawkins. (Bill Maher)
Dawkins pokazuje, jak wykorzystać własną wiedzę do
opisu własnego dojrzewania. Ta książka bez wątpienia stanie się klasykiem wśród
autobiografii ludzi nauki. (Michael
Shermer)
Uczciwość, elokwencja, ciepło i humor […] Doskonała
lektura dla tych, którzy chcą lepiej poznać autora Samolubnego genu
jako człowieka, ale też i dla tych, którzy chcą zrozumieć miejsce nauki w
naszym świecie. (Lawrence Krauss)
Obowiązkowa lektura dla wszystkich miłośników
autobiografii, miłośników nauki i oczywiście dla fanów samego Dawkinsa. („Library Journal”)
Doskonale napisane, wciągające, a do tego cały tłum genialnych
anegdotek. („Publishers Weekly”)
Dawkins dowodzi tą książką, że nie przypadkiem zajmuje
tak wysokie pozycje na listach najbardziej wpływowych intelektualistów
początków III tysiąclecia […] To pasjonujące wspomnienia i zarazem opis
ciągłych prób poszukiwania odpowiedzi najtrudniejsze pytania nurtujące ludzkość.
(NPR Books)
